Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Chantal in Turkije

Ik ben net een paar uur terug in Nederland van een heerlijke 10-daagse zonvakantie in Kusadasi, Turkije. Mocht je als vrouw een minderwaardigheidscomplex hebben, dan kom je als herboren van deze vakantiebestemming terug. De uitdrukking ‘op elke hoek van de straat’ is hier te minimaal. Waar je ook loopt, je wordt aangesproken, nageroepen of er hangt er opeens een lokale dude aan je arm.

Voornamelijk blonde meiden worden achternagerend in een poging ze een fake Dior-shirtje te verkopen. Turkse winkeliers willen alles van je weten, maar als je besluit die veel te modelloze spijkerbroek toch maar te laten liggen, krijg je een snauw en een schop onder je hol. Dan ben je opeens een stuk minder interessant. Zo werd zuslief gebombardeerd tot Bitch-in-Blue, omdat we de wenkbrauwen van de beste verkoper een stuk interessanter vonden dan de shirtjes en truien in zijn met goedkope TL-buizen verlichte winkel. Oke, we roddelde ook niet echt subtiel, maar de agressie van de man in kwestie was vrij angstaanjagend. We maakten ons snel uit de voeten, en even later staan we in een soortgelijke winkel te kietelen aan een schattig maar heel nep Chanel tasje. Musty maakt wel even een speciaal prijsje voor ‘mooi meischjus uit Nederland’. Voor EUR 45 mogen we het pronkstuk mee naar huis nemen. Ik schiet spontaan in de lach. Uiteindelijk wandelen we de winkel uit, slechts EUR 10 lichter.

Met onze nieuwe aanwinst strijken we neer bij Yucca, het beste restaurant van Kusadasi. We zitten nog geen vijf minuten en een veel te smalle jongen met knokige schoudertjes vraagt of mijn zusje meekomt naar zijn hotel. Na een felle uitbrander druipt hij af om na het eten vrolijk om ons heen te drentelen met dezelfde vraag. We duwen hem weg en vervolgen onze jacht naar mijn nieuwe zonnebril. Nu weer iemand anders die vraagt of wij de stalker kennen. Als mijn zus zijn vraag negatief beantwoordt, ontstaat er spontaan een vechtpartij tussen de twee heren. Ik kijk mijn zus aan, ik lees maar één ding: “Cocktails op het dakterras in het hotel?” We klimmen omhoog naar ons appartement en bestellen een Silver Moon. Als de twee grote glazen met chemisch groene troep worden geserveerd, lachen we tevreden naar elkaar. Prima idee om de Turkse adonissen in het centrum in te ruilen voor veel te zoete alcohol. De vakantie is top!

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen