Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Waterpokken

Als ik Fay op woensdag van het kinderdagverblijf haal, wijst haar juf me op een schaafwondje op haar voorhoofd. Een raar, rood bultje waar een beetje vocht uit komt. Ik zeg dat het ik het in de gaten zal houden en maak me er verder niet druk om.

Raar bultje
Totdat dat kleine bultje zich in twee dagen heeft ontwikkeld tot een ware vulkaan, inclusief rood-roze vlek er omheen. Terwijl ik bij de dokter zit, inspecteer ik nog even snel of ze geen andere rare plekjes heeft en concludeer tevreden dat die op haar voorhoofd de enige is. Conclusie van de huisarts: een geïnfecteerd wondje of een krentenbaard. Smeren met antibiotica en binnen een paar dagen verdwijnt de wond op het oh zo mooie gezichtje van dochterlief.

Huisarts
Ik trek een nummertje bij de apotheek en wacht met Fay op schoot netjes op mijn beurt. Ze is moe en ik streel haar zachtjes door haar haar. Haar zachte, krullende, blonde haar…met een bultje ertussen…en nog een…en ik tel zelfs een derde en vierde. Ik pak de crème toch aan van de apotheker en haast me terug naar de assistente. Ze vindt de bultjes ook vreemd en belt de huisarts om nog even te kijken. Als hij me vraagt of ze de waterpokken al heeft gehad, voel ik me toch een beetje de overbezorgde moeder. Ik zit bij de dokter, omdat mijn dochter een kinderziekte heeft…Het feit dat de huisarts deze conclusie niet trok bij het bezoekje vijf minuten geleden, stelt me enigszins gerust. Ik ben niet écht gek.

Samen cocoonen
Als we thuis zijn en ik Fay haar luier verschoon heeft haar lichaam zich overgegeven aan die vervelende waterpokken. Buik, rug, billen, onderkantje en zelfs haar handpalmen worden ontsierd door rode bultjes. Als op zaterdag de koorts volgt, is onze stuiterbal niet veel meer dan een moe en ellendig krentenbolletje. En hoe sneu ik het ook voor haar vind, toch ben ik een beetje blij. Dat ze deze kinderziekte maar weer gehad heeft, maar ook omdat ik werkloos ben. Dat ik onbezorgd en met alle tijd van de wereld mijn kleine meisje kan verzorgen en een beetje mag verwennen. En dat ik met mijn zwangere lijf naast haar in bed kan kruipen, midden op de dag, is eigenlijk ook best lekker. Cocoonen met mijn ‘pokkenkindje’. En nu snel beter worden, Fay!

Deze post werd eerder gepubliceerd op FourMonths.nl.

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen