Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Bij mama in bed (of niet)

Je hebt soms van die mama-onderwerpen die moeilijk bespreekbaar blijven. Bij papa en mama in bed slapen is er in mijn vriendenkring zo eentje. Je hebt moeders die erbij zweren, je hebt er die de kriebels krijgen bij het idee alleen en de overige groep heeft er eigenlijk nooit zo bij nagedacht. Ikzelf hoor bij die tweede groep, de ex van mijn man bij de eerste. Je begrijpt ons dilemma.

Internet-mama’s
Via internet leerde ik tijdens mijn zwangerschap zeven fantastische mama’s kennen. Op zo’n nutteloos forum waarop we in volledige anonimiteit alles bespraken. Ik bedoel álles. Van aambeien tot striae, van de eerste schopjes tot je buikomvang in centimeters en poepen tijdens je bevalling (ja, echt). Ook nadat onze kindjes allemaal gezond en wel geboren waren, bleven we contact houden. Eerst via Hyves, toen via Facebook en inmiddels delen we dagelijks onze foto’s, video’s en andere mama-ervaringen via Whatsapp. En ja: Ook daar ontstaat menig discussie over wat wel en niet goed is voor je kind. Altijd voorzichtig en met respect, maar we zitten zeer zeker niet altijd op één lijn.

Ons bed is van ons
Dat slapen bij de ouders in bed is er daar één van. Ik zeg het eerlijk: Ik vind Fay de liefste, maar ons bed is van ons. Als ze ziek is of een nachtmerrie heeft, leg ik haar liefdevol tegen mijn steeds ronder wordende buik, maar zodra ze slaapt, voer ik haar toch het liefst af naar haar knalgroene kamertje naast ons. Ik slaap anders niet alleen slecht, ik vind het ook belangrijk voor haar zelfstandigheid. En hoewel ik soms echt wel kan genieten van het zachte gesnurk naast me, moet ik er echt niet aan denken dat ze straks, als ze 12 wordt (want daar hebben we het in het geval van mijn stiefdochter over), nog tegen me aankruipt ’s nachts. Ik vind het onnatuurlijk en ongezond en vind het niets met wel of geen liefde geven te maken hebben.

Strijd der titanen
En dan was er vorige week de wel-of-niet-bij-mama-in-bed-botsing tussen mij en een van mijn lieve Whatsapp-vriendinnen. Ik was chagerijnig, zij had keihard gewerkt. We spraken onze frustratie niet uit, maar de ijzige sfeer was, zelfs op mijn iPhone, duidelijk merkbaar. Iedere nacht kruipt haar meisje bij haar in bed en ze vinden het beiden heerlijk. Hoewel ik het echt niks vind en de context waarin de discussie ontstond iets ingewikkelder lag dan wel of niet bij mama in bed, ging ik er wel over nadenken. Want zit de zelfstandigheid van je kind nou echt (alleen) in dat eigen bedje? En waarom raakt het ons beiden zo diep dat we als een echte mama-leeuw onze nagels uitzetten en in de aanvalshouding gaan zitten?

Het beste voor je kind
Om 00:35 uur krijg ik een privéberichtje van haar. Dat ze zich ten onrechte aangevallen voelde en misschien wat bot reageerde. Ik reageer dat ik exact hetzelfde voel en denk. Als echte vrouwen vallen we elkaar elektronisch in de armen en zeggen we snikkend ‘het spijt me’. Ik kijk nog even bij Fay, die heerlijk ligt te snorren in haar ledikant. Ik doe het zo. Zij doet het anders. En onze kinderen? De knapste en gelukkigste op deze aardbol. Want waar je kind ook slaapt, uiteindelijk zijn we wijze vrouwen: We willen het beste voor ons kind. Is en blijft dat niet de belangrijkste basis voor ons kroost?

 

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen