Tot voor kort werd ons huis(houden) gedomineerd door een harem aan dames. Mijn lief heeft twee dochters uit een eerder huwelijk en in de zomer van 2011 kwam daar onze eigen prinses bij. “Ik voel me net Robert ten Brink”, riep hij uit toen ons wonder ter wereld kwam. Roze duplo, One Direction, K3 en babypoppen zijn dagelijkse kost, van voetbal, ravotten en overhemden is hier geen sprake.

Mannelijk evenwicht
En hoe leuk de drie dames ook zijn, we hoopten heel stiekem op wat mannelijk evenwicht toen in februari die twee mooie streepjes op de zwangerschapstest verschenen. Ondanks onze nieuwsgierigheid, besloten we wederom het geslacht niet te willen weten. Dat leverde in de familie de nodige weddenschappen op. De verwachtingen waren fifty-fifty. Samen bespraken we de ‘consequenties’ wanneer het een knul bleek te zijn. Een volledig nieuwe garderobe, nog meer speelgoed, maar dan in de vorm van auto’s, treinen en vliegtuigen en drie zussen die over hem zouden moederen.

Plaspraktijken
En dat voorbereiden op een tweede man in huis bleek niet voor niets, toen op precies de uitgerekende datum onze prachtige, stoere zoon Beau werd geboren. Apetrots en dolgelukkig met ons koningskoppel begon een nieuw hoofdstuk in ons gezinsleven. Want niet alleen Fay moest wennen aan een nieuw kindje in huis, ook wij kwamen voor de nodige verrassingen te staan. De schade die het kleine brandweerslangetje tussen zijn beentjes kan aanrichten, was er daar een van. Kon ik mijn dochter binnen een paar weken gemakkelijk met een hand verschonen, terwijl ik met de andere even snel een rompertje uit de la trok, dat gaat met Beau toch anders. ‘Even verschonen’ gaat bij een knul niet op, zijn we inmiddels achter. De bank, ons bed, het aankleedkussen, de schone badcape en mijn nieuwe trui…Beau en zijn plaspraktijken zorgen de afgelopen drie weken voor de nodige hilariteit en schoonmaakhysterie in huize Van Eijck. Zodra hij stil is tijdens het verschonen, weten we inmiddels hoe laat het is. En als hij eenmaal zijn blaas leegt, is dat in de wijde omtrek te zien en te voelen.

Dankbaar
Alleen een handdoek binnen handbereik kan deze brandslang temmen, de wasmachine is voorlopig onze beste vriend. Maar ondanks dat kleine, onvoorspelbare piemeltje, zijn we bijzonder blij, trots en dankbaar. Voor dit mannetje, kerngezond, met alles erop en eraan. Eindelijk een jochie waar papa mee kan voetballen. Daar kan geen brandslang tegenop. En in de tussentijd blijven we hoopvol luiers verschonen. Oefening baart hopelijk kunst…