Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Bijna happy working mom

Sinds een paar weken werk ik als interim marketeer bij de ANWB in Den Haag. Om het gezin ’s ochtends op gang te krijgen, sta ik om stipt zes uur naast m’n bed. Hoewel we de eerste week nog iets weg hadden van die spreekwoordelijke kip zonder kop, zijn we inmiddels binnen een krappe anderhalf uur ready for take off.

Multitasking in het donker

Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik van die anderhalf uur een half uur voor mezelf nodig heb. Een douche om die vreselijk ik-kom-uit-mijn-warme-bed-kou te verdrijven, mascara om mijn wimpers van blond naar zwart te toveren en een snelle vlecht of hete stijltang om mijn postnatale haardos te temmen. Ik sta hierdoor ruim drie kwartier eerder op dan de rest van het gezin en dus sluip ik van zes tot kwart voor zeven op m’n tenen door de slaap- en badkamer. In het donker. Omdat ik mijn man en kinderen nog even lekker wil laten slapen. Omdat ik het stiekem wel fijn vind om in stilte mijn eigen gang te gaan. Als een echte pro pak ik zonder te kijken de juiste outfit met bijpassende sieraden, ik vis op de tast mijn mascara en blusher uit mijn overvolle tas. Terwijl de stijltang opwarmt, maak ik het ontbijt. Terwijl mijn mascara droogt, kleed ik Fay aan. Ten slotte Beau uit de pyama en in de kleren en mama is klaar om te gaan.

Clown met gothic ogen en voelsprieten

In de auto werk ik mijn ontbijt weg en om kwart voor acht parkeer ik netjes de auto voor de deur van de ANWB. Nog voor achten zit deze werkende mama achter haar bureau. Ik zet m’n computer aan, haal ondertussen koffie en werp dan voor het eerst sinds het opstaan een blik in een spiegel bij daglicht. Enigszins geschokt staar ik naar een soort clown met gothic ogen en voelsprieten op het hoofd. Mijn mascara zit niet alleen op mijn wimpers, maar vooral ook daarnaast, mijn blusher is bijzonder enthousiast aangebracht en mijn haar is statisch. Driftig boen ik mijn gezicht, maak mijn haar nat en draai het in een knot. De clown is verdwenen, mijn eigen ik kijkt me in spiegelbeeld aan en ik grinnik. Ik ben bijna weer gewend aan het leven als happy working mom…maar nog niet helemaal.

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen