Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Een land vol tegenstrijdigheden

hangmatNa een vrij relaxte vlucht, zit ik nu te werken op ons kantoor in Paramaribo, Suriname. Familie en vrienden die me online zien, hebben maar een vraag: ‘Hoe is het daar?’. Ik hoef er niet lang over na te denken. De ritjes die we hier tot nu toe gemaakt hebben, laten slechts een indruk achter: Dit land staat bol van tegenstrijdigheden. Ik ben niet zo een heel reislustig persoon en kwam slechts een keer buiten Europa voor een zomervakantie naar het uber-Westerse Miami. Het is voor het eerst dat ik in een veel minder (of liever: ander) ontwikkeld land ben, dan mijn eigen stekkie in Nederland.

Op weg van vliegveld naar kantoor zie je in een en dezelfde straat krakkemikkerige hutjes naast door Chinezen gebouwde complexen. Kleine houten huisjes in de schaduw van grote ananas-bomen met de was op de traditionele waslijn liggen tussen ongerepte natuur. Nog geen 2 minuten later weer een villa, omgeven door zuilen in zoete oranje en gele kleurtjes. Tientallen eenzame honden zwerven door de straten op zoek naar eten. Een zanderige weg zonder enige vorm van wegbelijning noemt men hier de hoofdstraat. De bewoners hier rijden als gekken. Al kreeg ik een miljoen toe, ik zou hier niet durven rijden.

Ik merk nu pas hoe verwend ik ben met mijn eigen huis, auto, computer en supersnelle internetverbinding. Hoe erg ik gesteld ben op mijn eigen plekkie en 220V stopcontacten. Net een Chinese stijltang en fohn gekocht, omdat mijn eigen spulletjes hier niet werken. Ja, ik heb duidelijk moeite met deze cultuur. Niet omdat ik het veroordeel, niet omdat ik het minder vind. Gewoon, omdat alles anders is. Omdat ik het moeilijk vind te beseffen dat er echt mensen leven in hutjes van hout, tussen vervallen gebouwen en zandvlaktes.

Aan de andere kant biedt dit land zoveel moois. De natuur is adembenemend, de ontwikkeling die dit land zichtbaar meemaakt is mooi om te zien. Grote, luxe hotels schieten als paddestoelen uit de grond. Bij de Mall komt een grote bioscoop en een rits nieuwe winkels. Het land lijkt ongedwongen; zoveel bureaucratische regels dat ze spontaan door de hele bevolking worden genegeerd . En Boyke heeft een hangmat in de tuin en palmbomen voor de deur. En gekke Snowy. Ik blijf hier nog even…

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen