Chantal schrijft | Mijn persoonlijke blog

Loslopende leeuwen en konijnen

Fay heeft het helemaal te pakken. Als een echte wereldreiziger ontdekt ze de wereld om haar heen. Ze wil pertinent niet meer in de buggy, speelt het liefst de hele dag buiten en vraagt of ze mag helpen met tafel dekken, koken en andere volwassen klusjes. Ze plukt bloemetjes op het grasveldje naast de speeltuin en roept vrolijk gedag tegen de voorbij waggelende eendjes. De duiven voor de dierenwinkel op de hoek wil ze het liefst knuffelen en vorige week bekeek ze heel aandachtig een lieveheersbeestje. Het moge duidelijk zijn: Fay is dol op dieren. En ze kent er al best veel, zo bleek toen we voor een bekend buggy-merk een dierenjacht door de wijk moesten doen. Koeien, schapen, vogels, poezen en honden, Fay kent haar klassiekers.

Of toch niet helemaal? Als we naar oma fietsen, krijg ik bijna ruzie met mijn dochter. Dat gevlekte paard in de wei is “niette paard, mama”. Het is volgens haar een koe. Ik probeer tevergeefs mijn gelijk te halen. Opeens schiet ik in de lach en denk aan een zelfde soort, maar nog veel lachwekkendere situatie vorige week. Op weg naar de speeltuin zien we een vrouw haar hondje uitlaten. Zo’n chihuahua. Klein, wit, korte pootjes. Geen kleertjes aan gelukkig. Fay trekt verrukt aan mijn jas: “Mama, een konijn!” De vrouw van de hond draait zich abrupt om en werpt Fay een niet te versmaden blik van ergenis. Ik bijt op mijn lip om niet in lachen uit te barsten. Ik trek een soort sorry-ze-is-nog-geen-twee-gezicht en leg Fay als een verantwoordelijke moeder uit dat het geen konijn is, maar een hond. Fay wil er niks van weten.

Als we vandaag voor de brug staan te wachten tijdens ons wandelingetje Overschie, staat daar een keurige man met een reusachtige hond, een Chow Chow met bruin-blonde vacht. “Mama, mama, een leeuw!” Ik heb geleerd van mijn betweterigheid en zeg braaf: “Ja, mooi he?” De man in kwestie hoort haar niet, maar ik vermoed dat hij dit, in tegenstelling tot de chihuahua-mevrouw, best een compliment vindt voor zijn trouwe viervoeter. Ik geef Fay de dierenkenner een kus op haar blonde haar en denk aan een citaat dat ik pas op Facebook zag: “Sometimes you need to talk to a two year old just so you can understand the world around us again.” En zo is het maar net en kun je op klaarlichte dag in Overschie, Rotterdam zomaar loslopende konijnen en leeuwen tegenkomen…Je bent gewaarschuwd!

DELEN:
Facebook
Twitter
WhatsApp
Email

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Andere verhalen